28 jan 2014

Fietsen in een groep racefietsers.

De Tour for Life zal ik fietsen met een velomobiel in een groep met racefietsen. Dit zal op een aantal punten lastig zijn.  Ten eerste is een velomobiel bergop langzamer dan een racefiets. Op het vlakke, en in de afdalingen zou je vele malen sneller kunnen rijden.  Het is niet uitgesloten, dat het mogelijk is om een uur eerder dan de eerste racefietser te finishen, en de tenten alvast op te zetten. 

We hebben als team echter afgesproken om elkaar te gaan helpen, en dan blijf je dus bij elkaar in de buurt.

Hoe stel je je dan op in een groep. Een velomobiel heeft nagenoeg geen zog, en dus heeft het geen zin om in het wiel te hangen,  en zelf in het wiel hangen is ook niet zo zinnig.  Er een stukje voor of achter lijkt het credo.

Een inventarisatie van mogelijkheden. 

- Aanmoedigen van achteren.  (Doortrappen brullen wordt vast gewaardeerd!!!)
- Navigeren.
- Het eten en drinken meenemen. Er is veel ruimte aan boord. 
- Water halen voor het team. 
- Gereedschap + reserve materialen mee aan boord.
- Filmbeelden verzorgen. 

Maar de fiets wordt wel zwaar zo...

Hoe dan ook, wat heel zinnig lijkt, is het monteren van een remlicht. 

Greetz
Rudolf.

24 jan 2014

De A7

Het gaat in dit artikeltje niet over de snelweg door Groningen en Friesland,
maar over een nazaat van de Alleweder, die door Alligt wordt gebouwd.
De A7 is een broertje van de A6 en is wat sportiever en sneller dan de A6.
De mijne heb ik bijna twee jaar geleden gekocht, en ik heb er bijna 20.000 km mee gefietst.
De topsnelheid die ik er mee heb gehaald in Nederland is 80 km/uur,
maar dat was de Brienenoordbrug af, en met doodsverachting. (wel leuk trouwens om net zo hard als de vrachtwagens te gaan, maar onverantwoord met 70 mm trommels)
Op het vlakke kan ik iets over de 50 rijden, maar dat hou ik niet langer dan vijftien minuten vol.
Kruissnelheid is ongeveer 38 als ik rustig aan doe, en 44 als ik wat meer doorzet.
foto door Marcel Spijker


De fiets is uitgevoerd in polyesther, kwaliteit daarvan is voldoende.  Het aluminiumwerk is netjes en sterk, het geeft geen krimp. Verder is de fiets simpel en doordacht.
De aandrijftrein bestaat uit , natuurlijk de berijder, een 65 blad voor, en achter een 3x9 Naaf derailleur versnelling van SRAM. De pedalen zijn Speedplay Frogs.
De Sram naaf derailleur is voor de gebruiker bijzonder gebruikersvriendelijk, omdat het naafgedeelte kan schakelen in stilstand, en dat komt heel goed van pas als je was vergeten terug te schakelen.
De naaf moet af en toe wat worden bijgesteld. De pedalen zijn echt superfijn in het gebruik, klikt zeer gemakkelijk in, en je kunt je voeten draaien tijdens het trappen, hetgeen je knieen spaart.
De Derailleur is blootgesteld aan weer en wind, toch valt het onderhoud hieraan mee. Regelmatig (eens per week) een pufje teflonspray lijkt afdoende. Ik smeer niet de hele ketting steeds, maar datgene wat op dat moment buiten ligt.
Er is heel veel ruimte aan boord, achter en naast de stoel kun je veel kwijt. Voorin vanwege het grote voetengat kun je echter niets meenemen.

foto door Marcel Spijker

Het voetengat is erg groot, lucht lekker door maar gaat natuurlijk ten koste van de aerodynamica.
De vering heb ik vervangen door de stijfste en langste exemplaren die ik kon vinden.
De rijeigenschappen zijn hierdoor enorm verbeterd, waardoor er harder door bochten kan worden gereden, en snelle afdalingen niet meer met ingehouden adem worden afgelegd. Wel zouden de veren iets korter kunnen . 
De veerpoten moeten overigens wel erg vaak worden gesmeerd, omdat ze anders gaan kreunen.
De achtervering wordt verzorgd door een elastomeer vering, en hier ben ik zeer tevreden over, want die is precies goed, en onderhoudsvrij bovendien.
Banden achter een "Crazy Bob", en voor Marathon plus. Marathon plus is voor de achterband niet goed gebleken omdat de wielen met deze banden snel gaan spinnen . Met de Crazy Bob (2.10 breed) heb ik dit nog niet voor elkaar gekregen.
De voorwielen zijn twee Flevobike composiet wielen, die ik iedereen kan aanraden omdat je zo nooit meer gebroken spaken hebt, en beter achter de wielen kan komen.
Is er helemaal niets te zeuren over de fiets?
Niet veel nee, drie punten slechts.
1. De fiets voelt zwaar aan tijdens accellereren, en op klinkerwegen.
2. De veerpoten moeten heel vaak gesmeerd worden .
3. De remmen zijn van onvoldoende kwaliteit. Doseren niet goed en zijn niet krachtig genoeg.
Pluspunten zijn voor mij toch wel :
 1. de degelijkheid van de fiets.
 2. de toegankelijkheid van alle onderdelen, waardoor onderhoud heel gemakkelijk is .
 3. Verder vind ik de fiets mooi ontworpen en herkenbaar.
Greetz
Rudolf

18 jan 2014

Geheime missie

Kun je komend weekend komen helpen klussen vroeg mijn broer van de week. Er stond mij vaag bij dat dit niet kon, ik had wat anders. ...   Oja riep ik, ik kan alleen Zondag, want Zaterdag heb ik wat anders, dit vertel ik je Zondag wel.  Oh zei mijn broer, moet je op een geheime missie ?!
Yep !! Ik moet naar het buitenland.

Zaterdag tegen het eind van de ochtend gaat de bel, en collega Arjan staat voor de deur. We stappen in de auto, en dirigeren de auto de Van Brienenoord brug over, richting Breda, Tilburg, Eindhoven, Venlo en uiteindelijk daar de Duitse grens over om 8 km verder op onze bestemming aan te komen.
We rijden een industrieterrein op en parkeren bij een loods, waar onze contactpersoon al op ons wacht. Hij gebaart ons richting de ingang van de loods te gaan. Arjan en ik stappen uit, en gaan de loods binnen. In het licht zien we onze contactpersoon beter.

Beyss!!  stelt hij zich voor. We zijn dus, en we mogen de missie onthullen, in de werkplaats van Go-One, om een proefrit te maken met een Evo-K. De fiets staat al klaar, en is van te voren al op maat ingesteld. (ik moest mijn maten door mailen). Een onzekerheidje nog was of er een hoge of lage deksel op moest. Met schoenmaat 46 aan werd dit dus de hoge deksel . Na het deksel geplaatst te hebben kan ik op pad.   Waauw wat een accelleratie, vier keer trappen en ik zit al boven de dertig, en nog drie trappen er bij en ik zit op veertig, ongehoord !!!!

Wat valt verder op. Volstrekte stilte aan boord, de fiets is ongeloofelijk stil, geen kraak geen piep. Je merkt eigenlijk alleen hoe hard hij rijdt door het blazen van de wind in het gezicht. Ik heb ook de stabiliteit van de fiets beproefd door een bocht (een ruime met uitwijkmogelijkheid) steeds sneller te nemen. De fiets ligt als een blok op de weg, en bochten kun je sneller nemen dan ik momenteel durf.
De draaicircel is groter dan mijn Alleweder, maar valt mij met 8.5 meter reuze mee. Wel mis ik af en toe even de voetengaten, maar met de handen aan de voor wielen kom je een eind.
De fiets is eigenlijk tot in de perfectie afgewerkt, tesamen met de Orca het beste wat ik tot nog toe heb gezien in de velomobiel wereld.

Terwijl Arjan de fiets ook even probeert praat ik nog even met Beyss verder over de uitrustingsmogelijkheden. Ik spreek de wens uit om met schijfremmen te gaan werken vanwege mijn wens om in de Alpen te fietsen. Nou zegt Beyss dan zetten we er toch gewoon hydraulische trommelremmen op van 90 mm, voor het schijfremmen gevoel .  WTF denk ik dan, die bestonden toch niet ????  Blijkt dus wel het geval te zijn!!   Kost een beetje extra, maar op een budget van 9k is dit peanuts.

In het achterhoofd ben ik er al een beetje uit en besluit een Evo-K te bestellen. Met de volgende specificaties :
Carbon versie < 24 kg. Ultegra groepen ( voor 54/34 ) en achter (36-11).  Hydraulische trommelremmen 90 mm,  Led verlichtings installatie. Speedplay Zero pedalen.  Kleur wit.

In mei wordt hij geleverd ...

11 kilo afgevallen en een beetje vrolijker rijden we weer naar Nederland...

greetz
Rudolf.

3 jan 2014

Schijfremmen en wielen

Hoewel ik nog nooit een hogere afdaling heb gedaan dan de van Brienenoordbrug, ben ik toch al aan het nadenken over afdalingen in de bergen.  Ik ben van mening dat hier niet te lichtzinnig over moet worden nagedacht.

Zo lezend door alle blogs hierover is een terugkerend item het oververhit raken van de trommelremmen, en als gevolg daarvan de verminderde remwerking. Een ander issue is het happen van de trommelremmen, dat in de vlakke polder al vervelend is, maar bij een afdaling nog een stapje vervelender, omdat de fiets ineens een stapje opzij kan doen, en kan gaan slingeren.

Een oplossing hiervoor is het gebruik van remparachutes, waarmee in elk geval kan worden voorkomen dat de fiets een te hoge snelheid gaat behalen. Aangedragen nadeel hiervan is dat de parachutekabels bij veel gebruik in de war kunnen raken.

Een andere oplossing is de toepassing van grotere trommelremmen, waarmee het happen een beetje minder schijnt te zijn, de trommelremmen worden ook minder heet, als gevolg van het grotere oppervlak.

De laatste oplossing is het gebruik van hydraulische schijfremmen, waarvan ik denk dat ze toch beter zullen bevallen dan trommelremmen. Met name keramische schijfremmen zijn niet zo gevoelig voor remhitte. Ook zijn ze heel goed doseerbaar.

Het genoemde nadeel van een schijfrem is dat ze meer onderhoud schijnen te vergen, doordat de remmen sneller vervuilen omdat de wielkasten veel modder accummuleren. Persoonlijk denk ik dat dit erg meevalt (of is dit de hoop ?), aangezien je bijna geen MTB (modderfietsen) kunt krijgen zonder deze remmen. Het is overigens wel zo dat je bij een MTB wat gemakkelijker bij de remmen kan om te borstelen, of om rempads te vervangen.

Bij een velomobiel zit een rem in principe altijd achter het wiel, en om er bij te kunnen moet je ofwel hele slanke armen hebben die tussen de spaken door passen, of je moet de fiets op de kant leggen . Bij een velomobiel met dichte wielkasten is ook dat nog een beetje lastiger, omdat je e.e.a. minder goed kunt zien.

Uitgaande van een fiets met open wielkasten, kun je de oplossing ook zoeken in het vergroten van de spaakruimte.  Wanneer je van 36 spaaks wielen overgaat naar 5 spaaks wielen, dan is de ruimte achter het wiel een stuk toegankelijker geworden.

Flevobike heeft voor mij de oplossing, in de vorm van composietwielen. Ik heb deze reeds op mijn Alleweder A7 zitten. Ik heb die wielen toen gekocht, omdat ik het steeds breken van de spaken een beetje zat was. Nou ik wou dat ik het eerder had gedaan, want naast het feit dat ik nooit meer last van spaakbreuk heb, is het ook stiller fietsen geworden, en het staat gewoon veel mooier.

Bij mijn toekomstige fietsen wil ik deze wielen weer, maar dan in combinatie met schijfremmen .

Greetz
Rudolf.