31 aug 2017

Wachten tot October

Drie jaar heb ik gefietst met mijn Evo-K, en dat is prachtig bevallen.
In drie jaar heeft de fiets geen steken laten vallen. Wel waren er de incidentele lekke banden, en ik heb een keer een derailleur gemold door een stomme fout van me, maar dat is ook alles.
De fiets spoort nog prima, en rolt als vanouds. gel-coat ziet er geweldig uit.

Ik heb mij van begin af aan voorgenomen  om elke drie jaar een nieuwe fiets te kopen. Effectief kost je dat niets, omdat je in drie jaar tijd zoveel autokosten uitspaart, dat dit opweegt tegen de afschrijving van de fiets, maar je profiteert ondertussen wel van nieuwe inzichten en ontwikkelingen .

De nieuwe fiets gaat ferrari rood worden, en heeft een aantal nieuwigheden.
Van voor naar achter.
Vooraan , een mountain drive. Het kunnen schakelen in stilstand spreekt mij wel aan.
Ik stap af van sturen met joysticks, en ga weer over op een helmstok, zoals de meeste velomobielen.Op het vlakke is sturen met joysticks veel prettiger, maar bergaf vind ik een helmstok toch prettiger.  Alle grotere aluminium delen worden geanodiseerd, voor een betere afwerking, en een ietsje toename van de stijfheid.
Qua remmen blijf ik bij 90 mm, ik heb namelijk zelf gemerkt dat 70 mm remmen duidelijk minder remmen en sneller happen.Het stoeltje krijgt een flinke update, deze wordt stijver en steunt anders af op de bodem, het gewicht blijft hetzelfde.

De veerpoot verhuist naar de andere kant, nu aan de zelfde kant als de ketting, waardoor er meer ruimte onstaat linksachter.  De achtervork wordt ook compacter aan de linkerkant, en zit vlak tegen de wielkast aan. Het achterwiel blijft tweezijdig opgehangen, middels een snelspanner, zoals bij een racefiets.  Hierdoor kun je in seconden snel een achterwiel eruithalen zonder speciaal gereedschap .

De derailleur wordt beter toegankelijk, middels een inspectie luikje.

Op het gebied van electronica, gebeurt er het nodige. Er komen een drietal boordcomputers aan boord, die verlichting regelen, de dashcam (voor en achteruit) en die steeds de positie doorgeeft, middels het Lora netwerk, of als dat niet beschikbaar is, middels GPS.

Op de fiets komt ook een goed geintegreerd fietsslot, gekoppeld aan het alarmsysteem. (geluid, en een stil alarm, via het Lora Netwerk) Twee accu's, en een zonnecel.
Licht, grootlicht, knipperlicht, achterlicht, en remlicht.

Nu is het wachten, op weer de beste fiets ter wereld :-)

Rudolf.

11 opmerkingen:

  1. En verwacht gewicht met al die toeters en bellen? ;-) Groet Benny

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Benny, ik verwacht dat ie een kilotje zwaarder uit zal komen, en dus 22 kg zal wegen.

      Verwijderen
  2. Proficiat Rudolf! Fijn dat je Evo zo goed bevalt dat je het model trouw blijft, dat zegt genoeg denk ik!
    En drie jaar is niet eens zo'n gek idee, ik ben er zelf achter gekomen dat 5 jaar te lang is, in mijn geval zou 4 jaar beter zijn geweest. Zie wel hoe lang deze het gaat redden........

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Adri,
      Natuurlijk heb ik nog wel wensen, maar die zijn met de huidige velomobielen nog niet leverbaar. Het is gebleken dat ik te weinig tijd heb om zelf wat te ontwikkelen. Hoewel ik wel (zie vorige posting) wat heb uitgedokterd.
      Dat zou dan gaan om een velomobiel met achterwielbesturing. eenzijdig aangedreven voorwiel, en tilting. Via een sliding pinion derailleur en een freewheel dat je kan locken, kun je achteruit trappen om achteruit te rijden. De achterwiel besturing dient om haaksere bochten te kunnen maken. We zijn naar Duitsland geweest om met een Velayo te rijden, die achterwielbesturing heeft, en voorwiel aandrijving. Ik vond de Velayo overigens verassend lekker rijden, en erg efficient. Het uiterlijk is iets om aan te wennen overigens. Er zijn ongeveer 50 stuks van gebouwd.
      Achterwielbesturing is erg fijn, alleen de velayo heeft naloop, en dat zou Marcus (de ontwerper) niet meer doen ivm veiligheid. De voorwielen zitten erg ver naar voren, en dat geeft wel problemen met tractie. De fiets is bewust heel hoog ontworpen voor gebruik in stedelijk gebied. Prachtig ontwerp. We hebben ook gesproken over het nog te bouwen model, zowel mijn ontwerp, als de nieuwe velayo, die een stuk lager en sportiever is.
      Helaas komt ook Marcus niet meer toe aan een nieuwe fiets.

      De Quattro-velo vind ik ook echt een enorme stap in velomobiel ontwerp, en het lijkt mij een heel geschikte fiets om mee op vacantie te gaan, er is echt nagedacht over het remprobleem, en je kan zoveel kwijt in de fiets dat je niet hoeft na te denken over bagage wagentjes, wat mij verschrikkelijk lijkt. Het aluminium werk ziet er ook een stuk beter uit dan van de vorige modellen, ik verwacht zelf geen kleerhanger achtige problemen, met dit model. Qua afwerking van het kunststof, vind ik de Quattrovelo echt super. Een beetje jammer vind ik dat je alleen maar gespoten kleuren kan krijgen. Vanuit productie oogpunt natuurlijk makkelijk, omdat je dan flexibeler bent als producent om over te schakelen op een andere kleuren combi, mocht een opdracht geannuleerd worden, en ook kun je iets meer speciale dingen doen zoals metallic lak, maar het is wat kwetsbaarder als gelcoat. De praktijk zal dat echter uitwijzen.
      Ik denk echter dat voor mijn soort gebruik de fiets wat te groot en te zwaar is.

      Een DF dan, nee die is het net niet, and why settle for the second best.

      Verwijderen
    2. Interessant leesvoer Rudolf! Een Velayo heb ik nooit getest, kwam er gewoon niet aan toe om alle bouwers langs te gaan. Evo en Milan vielen af omdat daar geen 42-406 spijkerbanden op kunnen, dan hoefde ik daar ook geen tijd aan te besteden. De DF heb ik wel gereden, maar wist op voorhand dat het mijn fiets niet zou worden, om dezelfde reden: de beperkte bandenkeuze voor mijn gebruik. Vond het wel helemaal mijn fiets, dus dat zou een Evo ook kunnen zijn waarschijnlijk.....
      De Quattrovelo bevalt me ondertussen ook prima, sinds 12 juni al 3900 km gereden. Geen echt acceleratiekanon, maar wel zeer veelzijdig inderdaad, en inderdaad aan de ruime kant. Heeft ook wel z'n voordelen, maar voor woon/werkverkeer kan je met veel minder ook wel toe. De stabiliteit is de hoofdreden voor aanschaf geweest, dat ik het ontwerp ook mooi vind is meegenomen.

      Tilting moet je wel leren, ik heb op CV 2015 proefgereden met de Velotilt "mule" en vond dat zwaar tegenvallen! Nou heb ik ook geen enkele ervaring met 2-wielige ligfietsen, dat zal de clou wel geweest zijn.......
      Als je ooit toekomt aan het bouwen van jouw fiets, kom ik zeker eens proefrijden als je de fiets in de handel brengt.....

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  3. Velomobiel.nl en intercity.bike zijn juist van de gelcoat afgestapt omdat die kwetsbaar is, specifiek voor water. Gelcoat absorbeert water, en dat maakt de fiets vorstgevoelig. De gespoten autolak heeft daar geen last van.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Maarten,
    Dat is hun verhaal, en het kan best zijn dat zij die ervaring hebben met hun leverancier van gelcoat.
    Ik heb vanuit de botenwereld die ervaring beslist niet.

    Als een fiets gespoten wordt, dan moet deze eerst geprepareerd worden. De waslaag na het lossen uit de mal moet worden verwijderd, en de fiets moet worden geschuurd, vervolgens met een primer worden behandeld, en daarna met een kleurlaag, en eventueel nog met een blanke laklaag voor de finishing touch. De hechting van de primer is voornamelijk mechanisch, en er moet overal goed geschuurd zijn om dit tot stand te brengen.
    Disicpline vereist dus.

    Bij toepassing van gelcoat is de binding chemisch. Ook is de laagdikte van gelcoat meestal een beetje dikker, mede ook vanwege het tixotrope karakter van de hars. En ja opzich is gelcoat een beetje waterdoorlatend, maar daarvoor moet heel erg veel water voor worden gebruikt.
    In de botenwereld, kent men het verschijnsel osmose, en dit
    betekent dat zich waterblaasjes kunnen gaan vormen, achter de gelcoat, en hierbij is de gelcoat een waterdoorlatend membraan, en zijn de waterblaasjes een oplossing van polyesther in water. De gelcoat zelf blijft hierbij zelf ongeschonden, en dit verschijnsel doet zich alleen maar onderwater voor, en ook alleen bij boten van polyesther.

    Onze fietsen, de mijne tenminste in ieder geval, zijn gemaakt van koolstof in epoxyhars, en epoxyhars is totaal water ondoordringbaar en ongevoelig voor dit fenomeen.

    Kortom, zonder alle feiten precies te kennen, heb ik toch wel twijfels bij het verhaal van kwetsbare gelcoat. We gaan het in elk geval zien over, ik denk, drie jaar. of lak sterker is of niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De top van mijn Quest is, inclusief craquelé en de daarin gegroeide algen, bij velomobiel.nl te bewonderen. Om dat te voorkomen moet de gelcoat veel dikker worden aangebracht dan op een velomobiel wenselijk is. De lak geeft een betere balans tussen gewicht en duurzaamheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Om de drie jaar een nieuwe velomobiel... Ik dacht om zowat tien jaar met die van mij te rijden! In de praktijk wordt het wellicht wat minder, maar na bijna 4 jaar doet hij het nog altijd prima.
    Toch mooi, die evolutie, als ik jouw opsomming van verbeteringen bekijk. Oktober zal er snel zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Jan,
      Een niet al te oude velomobiel is nog veel geld waard,
      waardoor je als je hem inruilt in een nieuwe rijdt tegen
      niet al te hoge kosten. Het zelf "verbeteren" van een
      bestaande fiets zie ik niet zoveel in. Het resultaat van eigen knutselwerk vind ik er in het algemeen niet zo best uitzien. Ik zie te vaak voorbeelden van gepersonaliseerde fietsen waarvan ik denk dat de inruilwaarde zeker een 1000 a 2000 minder is geworden, dan wanneer ze niets hadden gedaan.
      Voor het zelfde geld heb je een professioneel resultaat.

      Groet
      Rudolf.

      Verwijderen